कविता : रोबट

• कपिल अधिकारी

तार, स्टिलडन्डी , ब्याटरी राखेर उभ्याइन्छ रोबट

आकृति,साइज ,रङ रोगन राखिन्छ आफ्नै ढंगमा

हात गोडा, आँखा सब हुन्छ रोबटको

तर कृतिम

हेर्दा दुरुस्तै मान्छे

मस्तिक र मुटु भने खाली

फ्लाश, राम र शिपियुमा लेखिएको हुन्छ प्रोग्राम,

चाहेको कोड ,गर्नुपर्ने टास्क

दिल र दिमाग

राम र शिपियु |

++++++++++

तिमी जस्तै हुँदैमा

तिमी जस्तै बोल्दैमा रुप, रङ, लवाइ उस्तै हुँदैमा

उ तिमी हैन

उस्ले तिम्रा लागि सोच्दैन

उ भित्र तिम्रो रगत बग्दैन

रगत नै हुँदैन

उ बोल्दैन प्रोग्राम बोल्छ

कमाण्ड जे दियो

उही गर्छ,त्यहि बोल्छ

डीटो गर्छ |

+++++++++++

तिमीले भनेको मानेन भनेर केको गनगन?

रोबट त हो

अरुको रोबट, अरुकै काम गर्छ

थाहा छैन

किन आंफै प्यादा बन्न

किन रोबटलाइ नै चुन्यौ

र

आफ्नो सरदार बनायौ !

+++++++++

आफ्नो नै बनाउनु छ भने उसलाई

कि त

फर्म्याट गरेर

प्रोग्राम आफ्नै इन्स्टल गर

कि त

उता पट्टि आफ्नो रोबट उभ्याउ

हैन भने

त्वम शरणम गर्दै उसको रोबट बन्न

भाइ रोबट बन्न

तिमी पनि तयार बस,

लाइनमा !