तिम्रो जन्मभुमिमा
धेरै पटक उडाएँ परेवाहरु
एकहातमा जोली परेवा थियो
अर्को हातमा सेतो फुल
शायद गोदावरी थियो कि
तर तिम्रै युगमा रोपिएको
पानीबाट उम्रिएको
यदुबंशिको तरवार
अनी पानीबाटै नारिएको
शाक्य र कोलिय रक्तपात
रोक्न सकेन तिम्रो युगले
बुद्ध त्यो युगलाई माफ गर

++++++++++

थाहा छ तिमी बिरक्त थियौ
त्यही चन्डाली हिंसाले
ज्ञात छ तिमी अस्वास्थ्य थियौ
निर्वाणको अभिलाषाले
सबै त्याग्न योग्य लाग्यो
सत्रुताको समाप्ती
सत्रुताबाट नहुने सत्य
अनुभबले आँफै रोज्न खोज्दा
आँफै किरण बन्न खोज्दा
असिस्टको आरोप लाग्यो
बुध्द कुचेतनालाई माफ गर

++++++++++++

सेतो फुल हत्केलामा रोप्दै
अस्टाङ्ग ध्वनी तिम्रो मन्दिरमा बज्दै गर्दा
तिम्रो अस्तित्वलाई नकार्दै
हिरोसिमा र नाकासाकी जलाइयो
कोरिया र भियतनामी रगतले
तिम्रो मुर्तिलाई नुहाइयो
मेरो युगले रोक्न सकेन
शाक्य मुनी धरालाई माफ गर,

++++++++++++

तिमीले जिबनको बिलयमा
चुहिएको रक्त कणिका भित्र
प्रक्रिती डुबेको देख्थेउ
ढोँगी संकराचार्यको आडम्बरसँगै
कर्मकाण्डी निशाचरको अन्त्य खोज्थेउ
आराधक थुप्रै छन
तर आराध्य चिन्न सकेनौं
राजन्य नारकिय क्रिडालाई माफ गर ,

+++++++++++

आज तिम्रै मन्दिर छेउमा
उडाइनु पर्ने सेता परेवा
गेरु बस्त्र धारण् गरेर
मुक्तिको लागि काटिएका छन
तिमीले बचाउन खोज्ने
पशु र प्रक्रिती माथि
निर्मम प्रहार गरिएका छन
अबको अवतारमा प्रभु
एकपटक यो दुनियाँ
बोधी ज्ञानको चिसो जलले
सम्यक समाधिस्थ गरिदेउ,
मुक्ती र दु:खको साथै
मन्दिर भित्रको हिँसा
सम्यक सन्कल्पले रुझाइदेउ,
आँफै भित्र पालिएका
बिभेदका हिंसाहरु
सम्यक बिचारले निकाली देउ ,

अन्यथा तिम्रो जन्मभुमी
रगतले पोतीइरहने छ,
कोयलीका मधुर बाणीलाई
हिंसा धर्म अस्त्र बनाएर
आँफै भित्र बिसाक्त र बिभक्त गराइने छ
गराइदै छ प्रभु हजुरकै मन्डली भित्र !

+++++++++++

फरक फरक गण सभाहरु बनाएर
बिभिन्न रंगका तपाईंकै पुतलाहरु
भिन्न भिन्न सैलिमा नचाइदै छ
प्रभु अबको अवतारमा
तिमीले सेतो धर्ती निर्माणार्थ
यो सबैको काया पलट गर,
मन काँपी रहेछ अब लेख्न सकिन
सान्तीपुन्ज मलाई माफ गर ।